فسلفه طراحی روسها در طراحی جنگنده دست کم طی دهه ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ این بود که یک طرح را تولید کننده بعد در خدمت مشکلات ان را حل کنند. در واقع اگر کل پروژه در خوب بود در گام بعد ان را اصلاح میکردند. این سرنوشت میگ۱۵ بود. در سال ۱۹۴۹ زمانی که میگ۱۵ به تازگی وارد خدمت شده بود نیروی هوایی شوروی خواهان طراحی یک جنگنده بمب افکن و یک شکاری رهگیر همه گونه هوا بر اساس ان بود. در مرحله اول برای افزایش سرعت بال میگ۱۵ با ۳۵ درجه پس گرایی را پس گراتر کرده و زاویه را به ۴۵ درجه رساندند.این طرح با نام میگ۱۵ بیز ۴۵ نامیده شد.
جنگنده جدید در ۱۴ ژانویه سال ۱۹۵۰ به پرواز در امد . این نسخه ۹۰ سانتیمتر کشیده تر از میگ۱۵ بیز بود و دارای یک بالچه شکمی بود ولی دارای همان موتور، سلاح و کابین بود. ولی از بالا اگر به این نسخه نگاه میکردند اختلافات بیشتر بود. بال ۱۰ درجه پس گراتر بو و حتی دم نیز پس گرایی داشت و بر روی بال دو تیغه (به جای سه تیغه در میگ۱۵ )برای کنترل لیفت بال وجود داشت
این پیش نمونه نشان داد عملکرد کلی ان بهتر از میگ۱۵ بیز است و از جمله اینکه میگ۱۵ در سرعت بیش از ۹۱۰ کیلومتر در ساعت دچار لرزش شدید میشد این مشکل را این نسخه نداشت. پیش نمونه اولیه در یک شیرجه تند از دست رفت و پیش نمونه دوم کار را ادامه داد تا اینکه درسال ۱۹۵۲ دستور ساخت جنگنده جدید با نام میگ۱۷ داده شد. ناتو به ان نام فرسکو را داد(MIG-17Fresco)
میگ ۱۷ نیز مانند میگ ۱۵ دارای بدنه کشیده با یک ورودی هوا در جلوی دماغه، کابینی برامده و یک موتور بود که به ان بال و دوم و سکان عمودی اضافه کرده بودند.اول نسخه میگ۱۷ که میگ۱۷ ای بود (MIG-17A) دارای موتور قویتر وی کا -۱ وی بود و از صندلی پرتاب ایمنتری بهره می برد ، دارای دو اینده در دو طرف کابین برای دید به عقب بود(برای رزم هوایی داگ فایت)
از MIG-17A کمتر از صد فروند تولید شد و در میانه سال ۱۹۵۳ نسخه جدید میگ۱۷ اف تولید شد. این نسخه با نسخه قبلی فرقی زیادی نداشت و تنها مجهز به یک موتور وی کا۱ اف بود که دارای پس سوز بود که برای افزایش نرخ سعود استفاده میشد. این موتور دارای رانش ۷۳۴۵ پاوند با پس سوز بود و میگ۱۷ را تبدیل به اولین جت روسها با پس سوز موتور کرد. بیشترین سرعت این مدل ۱۴۵۰ کیلومتر بر ساعت بود و برد ان با دو مخزن سوخت خارجی ۱۴۰۰ کیلومتر بود.
در دماغه دارای یک رادار مسافت یاب اس ار دی-۱ برای هدفگیری توپ بود و محل برخورد گلوله را به خلبان بر روی یک سایت اتش روی پنل خلبان نشان میداد. میگ۱۷ مانند میگ ۱۵ دارای یک توپ ۳۷ م م و دو توپ ۲۳ م م بود. یک توپ ۳۷ م م ان ۳۷ با ۴۰ گلوله و سرعت اتش ۴۰۰ گلوله بر دقیقه در سمت راست و دو توپ ۲۳ م م با ۸۰ گلوله برای هر توپ در سمت چپ بود که دارای سرعت اتش ۸۰۰ گلوله بر دقیقه بود .توپ ۳۷ م م برای سرنگونی بمب افکنها و دو توپ۲۳ م م برای سرنگونی شکاری ها بود. شوروی در ازمایشات خود متوجه شده بود برخورد ۸ گلوله ۳۷ م م باعث سرنگونی یک ب ۲۹ می شود . هر سه توپ روی سینی قرار داشتند که با پایین اوردن ان میشد توپ را مهمات گیری و یا تعمیر کرد از این رو بسیار راحت تعمیر میشد . این مسئله در مورد موتور هم بود. تنها با باز کردن چند قفل میشد تمامی قسمت عقب هواپیما را از قسمت جلو جدا کرد و به موتور دستراسی پیدا کرد.
در زیر هر بال دارای یک جایگاه خارجی برای حمل یک مخزن ۳۰۰ لیتری بود. از اواخر دهه ۱۹۵۰ میگ۱۷ اف در شوروی به یک جایگاه خارجی بیشتر زیر هر بال برای حمل بمب ۱۰۰ و ۲۵۰ کیلوگرمی و یا غلاف ۸ لول راکت ۵۷ م م برای پشتیبانی هوایی نزدیک شد و در دهه ۱۹۶۰ بر روی ان موشک کوتاه برد فروسرخ ار۱۳ نیز نصب شد
در اوائل دهه ۱۹۵۰ روسها به دنبال یک شکاری همه گونه هوا بودند و حتی چندین طرح رادار روی میگ۱۵ ازمایش کردند ولی رادار پیچیده و غیر قابل اعتماد بودند. ولی یک رادار یعنی رادار ار پی -۱ کارایی مناسبی داشت و روسها ان را روی چند فروند میگ۱۵ بیز نصب کردند و البته به جای ان توپ ۳۷ م م و خزانه ان جمع شد. ولی این رادار در اصل در نهایت روی دماغه نسخه جدید میگ۱۷ یا همان میگ۱۷ پی نصب شد . این رادار در یک محفظه گوی شکل در درون ورودی هوا نصب شد و بردش ۷ کیلومتر بود. تا نزدیکی هدف باید میگ توسط رادار زمینی هدایت میشد تا بتواند هدف را کشف کند. برد رادار کم بود، حتی کمتر از برد چشم خلبان ولی در شب موثر بود(البته در کنار رادار زمین). این نسخه به فرمانده ای پدافند هوایی شوروی تحویل داده شد و فاقد توپ ۳۷ م م بود.
میگ۱۷ پی وی کا ۱ ای بود زیرا در ان زمان نسخه پس سوز دار وی کا ۱ اف اماده نبود . وقتی موتور جدید اماده شد از سال ۱۹۵۴ نسخه میگ۱۷ پی اف ساخته شد که پی نشان دهنده رادار و اف نشان گر موتور وی کا-۱ اف بود
با وجود این میگ۱۷ پی اف تفاوت های دیگری هم داشت که شامل یک هشدار دهنده راداری سیرینا ۲ بود.در اواخر خط تولید میگ۱۷ پی اف مجهز به رادار ار پی-۵ شد که دارای برد ۱۱ تا ۱۳ کیلومتر بود
در میانه دهه ۱۹۵۰ شوروی تصمیم به نصب موشک ای ای ۱ الکالی روی میگ۱۷ گرفت. موشک الکالی یک موشک موج سوار راداری بود که در خط باریک راداری که از رادار جنگنده به هدف می تابید مسیر خود را تا هدف طی میکرد. این نسخه دارای چهار جایگاه خارجی برای حمل چهار موشک بود و فاقد توپ بود . این موشک از سال ۱۹۵۷ روی میگ۱۷ نصب شد و به این نسخه نام میگ۱۷ پی اف یو ویا پی ام داده شد . بر اساس میگ۱۷ پی اف نسخه شناسایی میگ۱۷ ار ساخته شدکه فاقد توپ۳۷ م م بود و جای ان دارای سه دوربین نصب شده بود.
درسال ۱۹۵۳ نسخه ای میگ ۱۷ با نام میگ۱۷ اس ان ازمایش شد که دارای دو ورودی هوا در دو طرف بدنه بود . دلیل انتقال ورودی هوا به دو طرف بدنه نصب سه توپ ۲۳ م م در دماغه بود که متحرک بود و میتوانستند ۲۷.۵ درجه رو به بالا و ۹.۵ درجه رو پایین حرکت کند. این توپ توسط یک چشمی بر روی کلاه خلبان هدایت میشد و خلبان سرش را به بالا و پایین حرکت میداد ، توپ نیز به همان طرف حرکت میکرد.این سیستم به خلبان اجازه میدهد بدون حرکت دماغه با حرکت توپ هدف را شکار کند . با وجود کارایی بالای این سیستم ولی هرگز عملیاتی نشد
در سال ۱۹۵۳ چین تعداد محدودی میگ۱۷ اف را از شوروی دریفات کرد و در نهایت مجوز تولید ان را با نام جی۵ را گرفت و از سال ۱۹۵۶ دست به تولید ان زد. در سال ۱۹۶۱ دست به تولید تحت امتیاز میگ۱۷ پی اف با نام جی۵ ای زد و در مجموع ۷۶۷ فروند جی ۵ تا سال ۱۹۶۹ در چین تولید شد.
میگ۱۷ در نسخه روسی فاقد نسخه اموزشی دو سرنشینه بود و خلبان روسی روی میگ۱۵ UTI اموزش می دیدند ولی چین دست به توسعه نسخه دو سرنشینه به سبک میگ۱۵ UTI با نام جی جی ۵ زد که تبدیل به اصلیترین جت اموزشی ارتش چین تا چهار دهه بعد شد.دست کم ۱۰۶۱ فروند جی جی ۵ تا سال ۱۹۸۶ تولید شد که در واقع اخرین نمونه تولید میگ۱۷ در جهان بود
لهستان نیز میگ۱۷ را در داخل تولید کرد. لهستان از سال ۱۹۵۶ دست به تولید میگ۱۷ اف با نام لیم۵ زد . در مجموع ۴۷۷ فروند لیم۵ تولید شد که ۱۲۰ فروند به المان شرقی صادر شد.لهستان همچنین ۱۳۰ فروند میگ۱۷ پی اف را با رادار ار پی-۵ را تولید کرد که اولین شکاری همه گونه هوای لهستان بود و به ان نام لیم ۵ ام نام گذاشت
لهستان دست به توسعه نسخ تهاجمی میگ۱۷ با نام لیم۵ ام زد که دارای چتر ترمز بود و میتوانست بمب های ۵۰۰ کیلوگرمی را حمل کند. در ادمه لهستان دست به تولید لیم۶ زد که نسخه ای با دو جایگاه زیر هر بال با توان حمل تا چهار راکت انداز ۱۶ لول ۵۷ م و یا چهار بمب۲۵۰ کیلوگرمی بود.نسخه شناسایی از لیم۶ با نام لیم ۶ ار نیز تولید شد
میگ۱۷ در خدمت جنگنده موفقی بود
میگ۱۷ در شوروی از میانه دهه ۱۹۵۰ به سرعت جای میگ۱۵ را در خط مقدم گرفت و در نیروی هوایی تاکتیکی شوروی و سازمان پدافند هوایی خدمت کرد . در چند رویاروی با هواپیمای شناسایی امریکایی بر فراز شرق شوروی پرواز میکردند دست کم دو فروند ار بی ۵۷ و ار بی ۴۷ را سرنگون کرد. از اواخر دهه ۱۹۵۰ با ورود به خدمت میگ۱۹ جایگاه خود را از دست داد و به عنوان یک جنگنده تهاجمی حمله به زمین به کار رفت. در ازمایشات مشخص شد که توپ ۳۷ م م که قدرتمند ترین توپی بود که روی یک شکاری بعد از جنگ دوم جهانی نصب شد به خوبی توان نابودی زره پوشها را دارد از این رو با تجهیز به بمب خوشه ای، ناپالم و راکت در نقش پشتیبانی هوایی نزدیک به کار رفت.
مصر ، سوریه و عراق هر سه از میگ۱۷ علیه اسرائیلی ها استفاده کردند. در جریان نبرد کانال سوئز در سال ۱۹۵۶ مصر با میگ۱۷ علیه جنگنده های فرانسوی میستیر در خدمت ارتش اسرائیل پرواز کرد . در این میان گفته شده پنج جنگنده اسرائیلی در ازاء از دست رفتن سه میگ۱۷ مصری سرنگون شدند البته در کل خلبانان اسرائیلی در این جنگ به دلیل اموزش بهتر دو برابر مصرها پیروزی به دست اوردند
در جنگ سال ۱۹۶۷ نیروی هوایی مصر در روز اول روی زمین از بین رفت و جنگنده های که سالم ماند در مقابل جنگنده های اسرائیل کم تعداد بودند و راه به جایی نبردند ولی میگ۱۷ چندین بار توانست نیروی های اسرائیلی در سینا را بمب باران کند.
در جنگ سال ۱۹۷۳ میگ۱۷ با تجهیز به راکت انداز های ۵۷ م م برای حمله به اهداف زمینی فرستاده شد ولی زمانی که پوشش سام های مصری از بین رفت تعدادی از انها قربانی فانتوم های اسرائیلی شد
ولی اوج موفقیت میگ۱۷ در ویتنام بود. ویتنام شمالی از میگ۱۷ استفاده میکرد . این کشور شبکه یک پارچه ای از سامانه های سام۲ و توپهای ضد هوایی داشت و از پشتیبانی میگ۱۷ و میگ۲۱ بهره می برد و دارای شبکه دفاعی مشابه شبکه دفاع هوایی شوروی بود . میگ۱۷ یک جنگنده مادون صوت، فاقد رادار و موشک بود و اصلا در برابر اف۸ ، اف۱۰۵ و اف۴ فانتوم به چشم نمی امد ولی میگ ۱۷ نیز برتری های خود را داشت. از اف۱۰۵ چالاکتر بود و حتی در یک نبرد نزدیک از فانتوم نیز چالاکتر بود. میگ۱۷ کوچک بود و رانش به وزن بالای داشت و در ارتفاع کم در یک نبرد فانتوم بزرگ و سنگین را ئادار به دور زدن می کرد تا سرعت ان را به زیر صوت کاهش دهد و بعد انجا بود که میگ۱۷ برتری خود را داشت . میگ۱۷ ویتنام شمالی معمولا با رنگ های سبر رنگ امیزی میشد و در ارتفاع کم در چند متری درختان بدون اینکه توسط فانتوم کشف شود خود را به دسته فانتوم ها رسانده و به انها حمله میکرد. خلبان با انگیزه ویتنامی کم تعداد ولی شجاع بودند و با استفاده از توپ ۲۳ م م که عملکرد بالستیک بهتری داشت بارها جنگنده های امریکای را سرنگون کرد اگرچه چندین بار با توپ ۳۷ م م نیز پیروزی به دشت امد و در دو مورد یک اف۴ و یک اف۱۰۵ تنها با برخورد یک گلوله قدرتمند ۳۷ م م سرنگون شدند
در مجموع میگ۱۷ در ویتنام با چند روایت پیروزی هوایی روبرو است . روایت امریکایی ها میگوید که میگ۱۷ موفق به دست اوزدن ۲۸ پیروزی شده است که شامل ۱۱ فروند فانتوم، ۳ فروند اف۸ ، ۸ فروند اف ۱۰۵ و ۶ فروند هواگرد دیگر میشده ولی امریکا به دلایل مختلفی این رقم را کم در نظر گرفته اند زیرا دست کم در ویتنام شمالی یک تک خال با هفت پیروزی دو تک خال هر کدام به شش پیروزی و یک تک خال با ۵ پیروزی و سه خلبان هر یک با سه پیروزی با میگ۱۷ وجود داشت . ویتنام شمالی مدعی سرنگونی ۷۱ جنگنده توسط میگ۱۷ است که شامل ۱۱ فروند اف۸ کرسیدر،۱۶ فروند اف۱۰۵ ،۳۲ فروند اف۴ فانتوم ،دو فروند ای ۴ اسکای هاوک، هفت فروند ای ۱ اسکای ریدر و چند فروند بالگرد و هواپیما ترابری میباشد . دست کم ۱۰۰ فروند میگ۱۷ نیز سرنگون شد . ولی اماری که درسال ۱۹۹۳ ارائه شد نشان میداد تعداد ۳۸ تا ۴۰ جنگنده توسط میگ۱۷ سرنگون شده ولی در کل شکار اف۴،اف۱۰۵ و اف۸ توسط میگ۱۷ مادون صوت کار بزرگی بود که نشان دهنده اموزش بالای خلبان ویتنام شمالی در شوروی بوده است
میگ۱۷ در ۳۲ کشور جهان خدمت کرد و جالب اینکه همچنان در پنج ارتش جهان در نقش پشتیبانی و اموزشی در خدمت است
در مجموع ۱۱۰۶۰ فروند میگ۱۷ تولید شد
برخی از مشخصات میگ ۱۷ عبارت اند از :
طول ۱۱.۲۶ و ارتفاع ۳.۸۰ متر ،
وزن خالی ۳۹۱۹ کیلوگرمی ،
بیشترین سرعت ۱۱۴۵ کیلومتر بر ساعت ،
بیشترین برد یا دو مخزن سوخت خارجی ۲۰۶۰ کیلومتر ،
سقف پرواز ۱۶۶۰۰ متر ،
این هواپیما از یک دستگاه موتور توربوجت کیلیمو وی کا ۱ اف با توان ۵۰۴۵ پاوند بدون پس سوز و ۷۴۲۸ پاوند با پس سوز است .
میگ ۱۷ همانند میگ ۱۵ دارای یک توپ ۳۷ م م با ۴۰ گلوله و سرعت اتش ۴۰۰ گلوله بر دقیقه و دو توپ ۲۳ م م با ۸۰ گلوله برای هر توپ و سرعت اتش ۶۰۰ گلوله بر دقیقه.
تا دو جایگاه جنگ افزاری در زیر هر بال با توان حمل تا دو بمب ۵۰۰ کیلویی و یا چهار بمب ۲۵۰ کیلویی و یا دو راکت انداز و دربرخی مدلها تا دو موشک فروسرخ کا ۱۳
سلام
تبریک می گم
تو این زمینه بهترین هستین
سایتتون هم زیباست
ممنون از شما . واقعا همونی بود که می خواستم،کامل و بدون نقص